Hallo iedereen. Vandaag plaats ik hier mijn argumentatieve tekst over het boek: kom hier dat ik u kus."Een verhaal over waarom we worden wie we zijn, en natuurlijk ook over de liefde. Omdat dat alles is wat we hebben, of toch bijna." Kom hier dat ik u kus, is een roman waar je dagen na hem uit te lezen nog aan denkt.
Ik ga de hoofdthema's van het verhaal overlopen, het hoofdpersonages bespreken en de tijd waarin het zich afspeelt.
Familie is heel duidelijk het thema van het boek. Ik wist dat dit mij aansprak voor ik het begon te lezen, maar had nooit veracht er zo hard in op te gaan als ik deed. Het boek heeft mij aan het denken gezet over geluk, het leven en jezelf vinden, omdat deze dingen werden aangehaald doorheen het verhaal. Wat de gebeurtenissen zo geloofwaardig maakte, is dat het alledaagse taferelen zijn, dingen waar iedereen zich wel in kan herkennen op een of andere manier. Een voorbeeld hiervan is een relatie die stuk gaat of een familiedrama. De passages die mij het meest verrasten waren wanneer de papa van Mona doodgaat en wanneer ze haar eigen weg gaat zoeken zonder relatie. Wat de alledaagse dingen in het verhaal zo speciaal maakt, is de manier waarop ze worden overgebracht, prachtig. Alles is zo mooi en zorgvuldig verwoord. Het is alsof je in het verhaal gezogen wordt.
Het hoofdpersonage is Mona als kind, 23-jarige en 35-jarige. Ik zou niet op haar willen lijken want haar karakter is getekend door vele ervaringen, zoals haar overdreven streng mama, die gaat gaat als Mona nog een kind is,... Ik kan meeleven met alle personages behalve de "nieuwe" mama: Marie. Zij is véél te gevoelig, bazig en egoïstisch. Zij verstoort ook een beetje het verhaal in mijn ogen. Het meest leef ik mee met Mona zelf omdat ze ook maar gewoon een meisje is dat opgroeit en ik mijzelf ergens wel in haar zie. Mona's verhaal en gedachtengang is van kinds af al heel volwassen en specifiek. Ze denkt na over dingen en problemen waar een normaal kind zich niet zou mee bezig houden. Ik was ook wel een beetje zo als kind.
Het verhaal speelt zich al van 1976 tot 2002. Ik ben geboren in 1998 dus heb de jaren '90 niet bewust meegemaakt. De jaren daarvoor dus al helemaal niet, maar dit boek geeft een goed beeld van hoe opgroeien toen was. In 1976 zou ik niet geleefd willen hebben, alles was toen heel streng qua familie en opvoeding. De jaren '90 daarentegen, zouden mij wel gelegen hebben. De tijd geeft wel een sfeer-versterkend effect aan het verhaal.
Het verhaal bevat vele onderliggende levenslessen en zet je aan het denken over je eigen leven. Dit omdat alles zo herkenbaar is. Het is zoals de recensies zeggen: adembenemend.
Tot volgende keer.
Nath
Post a Comment